Sydney
Door: Annette
Blijf op de hoogte en volg Annette
03 Juni 2009 | Australië, Sydney
Hallo,
Jaa, het is zover. Met kriebels in mijn buik pakte ik bus 374 naar het centrum en liep via de botanische tuinen richting het water. Toen ik het hoekje om kwam schitterde hij in een zonnestraaltje die tussen de wolken door wist te breken. Het operahouse! Tot dat moment kon ik het nog niet geloven, maar de aanblik van dit grootse gebouw maakt alles officieel. Ik ben echt in Australie!
M’n 25.5 uur vliegen ging prima, en het was leuk om Rianne na een half jaar weer te zien, die stond me met natte haren en dikke ogen om 6 uur ’s morgens op te wachten op het vliegveld. Ze woont in een leuk appartementje vlak bij Coogee beach (of zoals Rianne hem noemt: ‘mijn strand’).
De stad is prima, al sprankelt hij op een regenachtige koude winterdag niet zo zoals hij zomers doet volgens Rianne. Het is ook niet echt meer strandweer (hoewel ik uiteraard al wel even de zee in ben gelopen).
Mijn top 3 van opvallende dingen so far:
1. Het slot op de wc deur. Jawel, in dit continent hebben ze weer wat nieuws bedacht. Zucht. Net als je denkt dat je alles gehad hebt…
2. De nummerbordplaten op de auto’s hebben allemaal verschillende kleuren. Maar ja, waarom zou het 1 kleur moeten zijn…
3. De vogels zijn hier anders en exotischer dan in Europa (in Vietnam heb je geen vogels meer, Vietnamezen eten alles :( ). Elk nieuw geluidje wil ik weten welke vogel erbij hoort. Ik heb al oa ibissen gezien, papegaaien en kaketoes. Volgens Rianne nu minder voorkomend dan zomers. Toen ze ze uitlegde zei ze dat je ze wel herkent aan hun kabaal. En inderdaad, hoewel ze er alleen maar kwajongensachtig uitzien met een gele kuif boven zwarte, sprankelende kraaloogjes maken ze een schreeuwend geluid met ongewoon hoog decibelgehalte. Pff, ik schrik me iedere keer lam.. Dan hangen de bomen in de botanische tuinen vol met reusachtige vleermuizen (meer vleerkatten). Zelfs de zonnende amfibieën zijn meteen groot. Dat belooft nog wat…
De blue Mountains liggen op 2 uur treinen van Sydney. Ze zijn onderdeel van een 150 km lang plateau waarvan de randen meestal rond de 70 meter hoog zijn en van zandsteen. Prachtig! Op veel plaatsen heeft het weer goed z’n best gedaan waardoor er prachtige vormen te zien zijn. Katoomba, het klimmekka van Australie, ligt er middenin. Je kan daarvandaan prachtig wandelen, canyonen (om het engelse woord canyoning maar eens te vernederlandsen) en klimmen. Ik geloof dat ik ergens heb gelezen dat er meer dan 2000 behaakte routes zijn. Misschien een idee voor een ibexweekendje ;)?!
So far so good dus!
Jaa, het is zover. Met kriebels in mijn buik pakte ik bus 374 naar het centrum en liep via de botanische tuinen richting het water. Toen ik het hoekje om kwam schitterde hij in een zonnestraaltje die tussen de wolken door wist te breken. Het operahouse! Tot dat moment kon ik het nog niet geloven, maar de aanblik van dit grootse gebouw maakt alles officieel. Ik ben echt in Australie!
M’n 25.5 uur vliegen ging prima, en het was leuk om Rianne na een half jaar weer te zien, die stond me met natte haren en dikke ogen om 6 uur ’s morgens op te wachten op het vliegveld. Ze woont in een leuk appartementje vlak bij Coogee beach (of zoals Rianne hem noemt: ‘mijn strand’).
De stad is prima, al sprankelt hij op een regenachtige koude winterdag niet zo zoals hij zomers doet volgens Rianne. Het is ook niet echt meer strandweer (hoewel ik uiteraard al wel even de zee in ben gelopen).
Mijn top 3 van opvallende dingen so far:
1. Het slot op de wc deur. Jawel, in dit continent hebben ze weer wat nieuws bedacht. Zucht. Net als je denkt dat je alles gehad hebt…
2. De nummerbordplaten op de auto’s hebben allemaal verschillende kleuren. Maar ja, waarom zou het 1 kleur moeten zijn…
3. De vogels zijn hier anders en exotischer dan in Europa (in Vietnam heb je geen vogels meer, Vietnamezen eten alles :( ). Elk nieuw geluidje wil ik weten welke vogel erbij hoort. Ik heb al oa ibissen gezien, papegaaien en kaketoes. Volgens Rianne nu minder voorkomend dan zomers. Toen ze ze uitlegde zei ze dat je ze wel herkent aan hun kabaal. En inderdaad, hoewel ze er alleen maar kwajongensachtig uitzien met een gele kuif boven zwarte, sprankelende kraaloogjes maken ze een schreeuwend geluid met ongewoon hoog decibelgehalte. Pff, ik schrik me iedere keer lam.. Dan hangen de bomen in de botanische tuinen vol met reusachtige vleermuizen (meer vleerkatten). Zelfs de zonnende amfibieën zijn meteen groot. Dat belooft nog wat…
De blue Mountains liggen op 2 uur treinen van Sydney. Ze zijn onderdeel van een 150 km lang plateau waarvan de randen meestal rond de 70 meter hoog zijn en van zandsteen. Prachtig! Op veel plaatsen heeft het weer goed z’n best gedaan waardoor er prachtige vormen te zien zijn. Katoomba, het klimmekka van Australie, ligt er middenin. Je kan daarvandaan prachtig wandelen, canyonen (om het engelse woord canyoning maar eens te vernederlandsen) en klimmen. Ik geloof dat ik ergens heb gelezen dat er meer dan 2000 behaakte routes zijn. Misschien een idee voor een ibexweekendje ;)?!
So far so good dus!
-
04 Juni 2009 - 05:09
Doutzen:
Hey Annette, wat fijn dat je veilig aangekomen bent en het naar je zin hebt. Ik wens je een hele fijne tijd toe!
groetjes -
04 Juni 2009 - 06:35
Tobias:
Heej Annette
Veel plezier en ben nu al jaloers:). Doe de groeten aan Rianne!
Groetjes
-
04 Juni 2009 - 07:20
Sanne:
Nou VET hoor. Vooral die roze rotsen in die blauwe bergen. Wanneer ga je naar de groene rivier???
have fun sanne -
04 Juni 2009 - 11:43
Jaap:
Hey, goed te horen dat je goed bent aangekomen. Die foto's beloven al veel goeds en mooie verhalen :-).
Have fun mate!
Jaap -
04 Juni 2009 - 11:53
Robert:
Vogels! :P
Je moet die sulphur-crested cockatoos in de bot. tuin proberen wat eten te geven. Ze komen op je hand zitten!
Enjoy -
04 Juni 2009 - 16:12
Hilco:
Klinkt goed zusje, Alleen mis ik de foto van de rare wc deur slot uitvinding. Ben behoorlijk benieuwd.
Maar ja, misschien komt dat nog.
Groetjes,
Hilco -
05 Juni 2009 - 10:14
Oma:
Van wie heb je dat toch die avontuurlijke behoefte tot reizen? Van je ouders, misschien ook
van je overgrootouders?
Heerlijk om weer even iets uit de eerstehand van Sydney, de Blue Mountains, de uluru en alle wonderlijke Australische planten en dieren te lezen en te ! zien. Blijf kijken en je verwonderend genieten! Oma. -
09 Juni 2009 - 04:30
Mirthe:
Hé Anette,
Die blue mountains zijn echt supercool :)
Ik zou er ook zo heen willen, al trekt overnachten in een besneeuwde tent me niet echt...
Veel plezier op een nieuw avontuur!
P.S. Ik ben ook benieuwd naar het slot op de deur. Ik snapte er hier in Californie ook geen bal van, ik heb advies moeten inwinnen bij mijn huisgenoot ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
