Sneeuw

Ongelovelijk, wat een boel sneeuw hadden we dit jaar. We zitten ruim over de 5 meter in totaal. Helaas zitten we 6 cm onder het record van ’71-’72, wat de meeste sneeuw ooit gemeten was, maar nog steeds een boel!

Wat doe je met zoveel sneeuw? Ongeveer 90 procent van alle gesprekken gaan over sneeuw. Vooral het verplaatsen ervan. Het was deze winter niet ongebruikelijk om de deur open te doen na een storm en tegen een muur van sneeuw aan te kijken. Wat wij deden was via het houtschuurtje naar buiten en dan van buitenaf de voordeur vrijscheppen. In Canada gaan alle voordeuren naar binnen open, anders zit je tot het voorjaar vast :). En daarna moet de auto vrijgeschept worden. Hartaanvallen komen veel voor aan het begin van de winter. Men doet het hele jaar niet aan sport en dan moet er ineens sneeuw geruimd worden. Er zijn speciale richtlijnen voor sneeuwruimen: neem niet teveel sneeuw op je schep en neem elke 15 minuten even pauze. Ik moest lachen toen ik dat voor het eerst las, maar er zit wat in.

De oprijlaan doen we met de grasmaaier die ’s winters sneeuwschuiver is. Al is sneeuwschuiver niet het goede woord, het is zo’n apparaat dat sneeuw opeet en uitspugt. Als de grasmaaier er niet doorheen komt doet een jongen aan het eind van de straat het. Hij heeft contracten met bijna iedereen aan onze straat. Zodra hij uitgeploegd is komt hij alle oprijlanen doen met zijn trekker. De weg wordt vrijgeploegd door de gemeente. Dat laat soms op zich wachten, omdat ze bij de grote stormen wachten tot de storm voorbij is en dan eerst de grote wegen vrij maken. Zodra de politie aangeeft dan de wegen niet meer geploegd worden is het zaak te blijven waar je bent. Je wilt niet met je auto vast komen te zitten. De ploeg heeft een behoorlijke vaart nodig om door de sneeuw te komen, en ziet je auto misschien niet op tijd. Afgelopen sneeuwstorm was ik naar de buurman geskied want die was bezig met zijn oprijlaan. Er was net een man op een sneeuwscooter langsgekomen die ook even stond te kletsen. De weg was nog niet geploegd. De man op de sneeuwscooter vertelde dat er een ambulance nodig was op de weg paralel aan de onze, en dat die voorafgegaan werd door een sneeuwploeg, maar dat ze erg traag vorderden. Ziek worden kun je beter niet doen tijdens de sneeuwstormen.

Hoe ga ik naar mijn werk? Als er werk is, want tijdens de sneeuwstormen is de universiteit dicht, en meestal ook de dag erna zodat ze de universiteit en de parkeerplaatsen kunnen uitgraven. Ik heb vier manieren om naar mijn werk te gaan: sneeuwshoenen, fatbike, skies en auto. De auto gebruik ik alleen als ik ergens anders heen moet of als de sneeuw te poederig is. Voor de rest zoveel mogelijk op de fiets, skies of sneeuwschoenen door de velden! Een neef van een buurvrouw maakt soms met zijn sneeuwscooter een paadje voor me zodat ik van ons huis naar de ‘sneeuwmobiel route’ achter ons huis kan fietsen. Anders moet ik dat lopen met sneeuwshoenen. Door de poedersneeuw is niet te fietsen, maar als er een sneeuwmobiel overheen is gegaan is de sneeuw een beetje aangestampt en lukt het meestal wel. Behalve nu aan het eind van de winter. Overdag een beetje zon op de sneeuw met temperaturen net boven of net onder the vriespunt en ’s nachts weer naar een respectable -10. Daar klinkt de sneeuw mooi van in en wordt hij superhard. ’s Morgens een heerlijk snelle tocht door de velden, ’s avonds moeizaam terug door de zacht geworden sneeuw.

Ik ken het bos achter ons huis nu op mijn duimpje. Ik weet de meeste bomen wel te vinden. Ik verdwaal nog steeds wel eens, want na elke storm ligt er meer sneeuw, waardoor de bodem hoger is en de bomen er iets anders uit zien. Maar clusters van soorten bomen blijven hetzelfde. Verder zijn er een paar arenden die ik vaak tegenkom. Ik herinner me nog de keer dat ik voor het eerst een vogel hoorde zingen. Lente! Ook krijgen sommige bomen katjes. Verbazend is dat er helemaal midden in het bos een boom is waar nog steeds herfstbladeren aan zitten. Ik weet nu welke bomen takken hebben die ik kan buigen om erlangs te gaan, en welke bomen onbuigzaam zijn (daar zitten nu plukken blond haar in). Ik weet van de meeste dagen hoe de sneeuwcondities zijn. Ik weet hoe de temperatuur is, hoe de wind staat. Ik weet wanneer de konijnen weer uit hun holen komen. Ik weet waar de coyotes zijn geweest want ik zie hun sporen. Ik zie waar de vossen gelopen hebben. En ik zie waar een vos een vogeltje of konijn heeft gesnackt. Vaak gebruiken de dieren mijn sneeuwschoensporen omdat dat minder zwaar voor ze is. Blij dat ik kan helpen.

Achja, het was weer genieten deze winter! Op naar de zomer!

Groet,
Annette