Ijsbergen en walvissen in Newfoundland

Een paar weken geleden was het eindelijk zover. Voor mijn werk was ik al een paar keer in Newfoundland geweest en ik had ook al een keertje ijsbergen gezien vanaf de kust, maar nu kwam ik aan met de kano op het dak van de auto met een expeditie in het vooruitzicht!!!

Na een autorit naar en door Cape Breton in Nova Scotia, de nachtboot naar Newfoundland, en weer een stuk rijden, kwamen we in Gros Morne. Dit Unesco erfgoed nationale park staat bekend om haar prachtige geology. Alle soorten rots die je kunt bedenken heb je er ongeveer. Zo heb ik bijvoorbeeld een wandeltocht gemaakt op een stukje mantel van de aarde. Lopen op het middelpunt van de aarde, net als Jule Verne dat had bedacht. De mantel bevat veel metalen en is daarom toxisch en niet begroeid. Metalen oxideren, waardoor de rots prachtigen kleuren heeft. Maar er is nog veel meer te bewonderen in dat park, echt een aanrader.

Maargoed, terug naar de kano expeditie. We vertrokken met een groepje van 7 man in Jackson’s arm, aan de Noord peninsula van Newfoundland, en dan de Oost kant. We voeren van daar 132 km naar het Noorden, langs een kust waar niemand meer woond, waar geen wegen zijn,en waar we een paar dagen geen andere mensen of boten zouden zien. Op het land zijn er veel elanden en caribu. De kust bestaat voornamelijk uit erg steile kliffen, met veel vogelsoorten die even een stukje met je meevliegen, watervallen die naar beneden komen, riviertjes waar we het water van konden gebruiken, walvissen, en natuurlijk ijsbergen! De ijsbergen komen los in Groenland en drijven met de golfstroom mee deze kant op, terwijl het zoete gletsjerijs langzaam smelt in het zoute zeewater. Dit jaar was er eentje gespot die 2 km groot was!!! Na Noord-Oosten wind worden de ijsbergen allemaal tegen de kust waar wij voeren aan geblazen, met Westenwind dobberen ze aan de horizon voorbij. We hadden geluk! Na een uurtje peddelen hadden we de eerste ijsberg “in the pocket”. Je moet er wel een beetje voorzichtig mee zijn, doordat ze smelten in het water veranderd hun zwaartepunt constant, en kunnen ze ineens kantelen, of doorbreken. En dan wil je niet te dicht bij zijn!

Ook de eerste walvis diende zich binnen het uur aan. Hij zwom op ongeveer 20 meter voor mijn kano, recht op me af. Waarschijnlijk is hij onder me door gezwommen, maar hoewel het water erg helder is en af en toe doet denken aan een tropisch strand (afgezien van de temperaturen) is het er meestal erg diep en dus gewoon zwart onder je. Dat was wel even slikken, die walvissen zijn toch best groot!

Het grote probleem deze prachtige klifkust, wat mij toch een aantal slapeloze nachten heeft gekost in de aanloop van dit avontuur, is dat je bijna nergens je kano uit kunt. Steekt de wind dus ineens op, dan zit je gewoon gevangen op zee, het kan nog wel 20 kilometer zijn voor je eruit kunt. En je moet dan vaak diep een fjord in, opzoek naar een klein strandje, wil je je kano niet kapotbeuken op de rotsen.

Maargoed, aangezien ik dit schrijf is alles goed afgelopen :). Een dag zijn we op onze slaapplaats gebleven, diep in een fjord, omdat het buiten aan de kust te hard waaide. Maar, elk nadeel hep z’n voordeel, als het te hard waait zijn er geen bijtvliegen. Black flies. Want die had je daar in grote getale! Nog een voordeel, we waren die dag net in Great Harbor Deep. Dit was tot ongeveer 30 jaar geleden een plaatsje, tot de overheid iedereen 100,000 dollar betaalde om te vertrekken. Dat is goedkoper op de lange duur, want de overheid hoeft dan geen bootverbinding en electriciteitsvoorziening te regelen. Al wat nu nog over is, zijn een paar zomerhuisjes die een paar weken per jaar bewoond worden, en veel verlaten bouwvallen, waar men vanalles nog heeft achtergelaten. In het schooltje heeft de laatste klas hun namen op het bord geschreven, en hangen de tekeningen nog aan de muur. Wel zijn er veel elandsporen in het dorp. En ik had nog een grote rabarberplant gevonden, waar ik maar even wat stengels van heb geplukt om een toetje van te maken.

Andere bijzondere campings waren een onnoemelijk klein strandje wat min of meer een heel klein beetje horizontaal was zodat met veel fantasie de tenten konden staan en een verlaten walvisverwerkings fabriek, tussen de verroeste en vervallen pijpen en tanks.

Al met al, weer een prachtig avontuur!!