Wat algemene dingetjes

Hallo,

Mijn luilekkerland dagen zijn voorlopig even over en er moet hard gewerkt worden. Niet alleen ben ik met mijn eigen experimenten bezig, maar ik ben ook een paar studenten aan het begeleiden en dat kost me nogal wat energie, aangezien ze geen enkel initiatief tonen en dingen vaak een stuk sneller gaan als ik het zelf doe. Maarja, daar leren ze dan weer niet van. Jaja blabla.

Ik zit nu dus al 2 weekjes ook in het weekend door te werken. No problem, aangezien we superleuke resultaten hebben met onze pilotproef waarin we vissen ziek maakten met verschillende concentraties bacterie om het verschil in sterfte en de L50 (de dosis waarbij de helft van de vissen sterft) te bepalen. Ook sampelden we elke dag, 4 dagen lang, elk aquarium 1 vis op 9 verschillende organen om te kijken welke organen het eerst besmet raakten. Je zag supergoed welke weg de bacterie door het lichaam volgt, dat wil zeggen dezelfde organen waren steeds als eerste geinfecteerd. Nu nog een geneesmiddel vinden die op de eerste organen aangrijpt en dan kunnen we weer een heleboel zieke vissen genezen en een hoop boeren van de ondergang redden ;-).

Maaruh, genoeg dooie vissenverhalen denk ik, voordat iedereen in slaap valt. Vanmorgen, voor ik naar de uni vertrok was mijn band lek. Grrr. Ik dus een andere fiets geleend. Toen ik m'n band tussen de middag wilde plakken werd ik nogal raar aangekeken en naar een fietsenmakertje gestuurd. Die zitten hier langs de weg. Ik dus daarheen met mijn fiets en met handen en voeten uitgelegd wat ik wilde. Nou, dat kereltje nam er aardig wat tijd voor, bood mij een kopje thee aan en ging vrolijk in een mengeltje van vietnamees en engels tegen me aan kletsen. Hij was al 50, maar dat engels had ie nog onthouden van de middelbare school. Toen z'n hulpje klaar was met mijn fiets (er kwam water, vuur en allemaal geheimzinnige flesjes aan te pas) moest ik het enorme bedrag van 2000 dong (10 eurocent) betalen. Mooi land dit :).

Nog even een dubieus feitje voor de voetbalfanaten onder ons. Aangezien Vietnamesen gek zijn op voetbal kennen ze allemaal alle europese voetballers en weten precies waar van Nistelrooi en Arjan Robben vandaan komen. Ze hebben hier ook een competitie, maar de meeste sponsoren hebben hun geld teruggetrokken en veel teams doen niet meer mee met de competitie aangezien het merendeel van de scheidsrechters in de gevangenis zit omdat ze zich om hebben laten kopen. Gebrek aan scheidsrechters dus. Heel de competitie ligt nu plat. Nationaal probleem! Gelukkig hebben ze het Europese voetbal nog.

Afgelopen week had ik trouwens weer een handige actie. Na het werk was ik even boekje gaan lezen bij de rivier. Kwam er een vrouwtje naar me toe of ik ook een trip van een uur wilde maken in een bootje (1 euro). Nou ja, ik dacht waarom ook niet. Lekker zonsondergang zien op de Mehkong, niet verkeerd. Dus ik ingestapt, wij lekker varen. Opeens werd het superondiep, dus m'n kereltje springt uit de boot en loopt verder door het water. Inmiddels was het al donker, dus ik weet niet wat voor enge beesten er allemaal in het water zwommen. We voeren niet meer op een breede riviertak, maar door een supersmal stukje. Ik kon met m'n handen de kokosnoten uit de bomen plukken (als ik 6 meter lang geweest was dan), maar zonder overdrijven kon ik aan bijde kanten de takken aanraken. Op en duur had hij bedacht dat het niet verder ging (geniaal, had ik een kilometer eerder al bedacht), dus wij weer terug waden. Inmiddels pikkedonker, met alleen de lichten van zo nu en dan een boerderij of een motorbike die langs kwam. Ik had de hoop al een beetje opgegeven dat we de grote rivier naar Can Tho nog zouden bereiken, maar dit bleek toch het geval te zijn ;-). Mooi (avont)uurtje, kon ik er weer een paar dagen hard werken tegenaan gooien...

Groetjes Annette