veldwerk

Hoi,

Tjee, dat ik nu al weer weg ga (vanavond naar Ho Chi Minh City!!). Ondertussen went het al aardig om met de Vietnamesen om te gaan, mijn Vietnamees begint ook wat terug te komen (voor zover aanwezig) en na 3 dagen veldtrip weet ik ook weer hoe het is als je de eerste blanke bent die mensen in het echt zien.

Maargoed, veel gezien dus, de aquacultuur hier in de rode rivierdelta is ook duidelijk anders dan in de Mekong, dus voor mij wel interessant. Aangezien mijn onderzoek geïntegreerde visteelt-veeteelt bedrijven omvat heb ik daar nu een goed beeld van proberen te krijgen en dat is aardig gelukt (zie foto’s).

Ik vind het altijd knap om te zien hoe de hele arme mensen het toch voor elkaar krijgen te leven, helemaal nu ik bij een enorm rijk gezin in huis zit is het verschil echt groot. De Deen van vorige keer in Hanoi had in zijn boek een stuk over relatieve armoede geschreven. Dit in tegenstelling tot de armoedegrens die de WHO aanhoud, waar de Vietnamesen nu boven zitten. Relatieve armoede is niet die grens van 1 of 2 dollar pppd, maar het verschil tussen de rijken en de armen, en het verschil met de levensmiddelen die je echt voor dat geld kan kopen, inflatie, etc. Erg goed om eens bij stil te staan. We kwamen met de veldtrip bijvoorbeeld langs een boer die problemen had met zijn grouper (vlak bij zee, brak water, helaas hadden we geen tijd om even naar de dijk te gaan). Hij woonde in een huisje tussen zijn 4 vijvers, kleiner dan mijn kamertje in Wageningen. Daar woonde hij dan met zijn vrouw, kind en een hond. Er zat een deur in en 2 open ramen zonder glas. Verder een kookstelletje en een tafeltje met wat stoelen en 2 bedden. En in een hoek lagen wat kleren op planken. En natuurlijk op de tafel een theepot met minikopjes (lijken op vingerhoedjes), dat is hier in het noorden een soort gebruik, je bied je gasten altijd thee aan, dan maak je de kopjes op een bijna rituele manier schoon en vervolgens neemt zo’n gast misschien een slokje, maar het hoeft niet perse. Het gaat meer om het ritueel. Maargoed, er zijn zoveel mensen die zo arm en simpel leven als hij. Zou het leven daar niet veel makkelijker van worden? Wij hebben zoveel meer mogelijkheden, keuzes en opportunities, ik denk dat we toch geboft hebben dat we Nederlanders zijn.

Verder ben ik druk bezig mijn onderzoek meer inhoud te geven, wat niet altijd makkelijk is. In plaats van naar Halong Bay te gaan afgelopen weekend ben ik Hanoi maar in gegaan om even rustig alles op een rijtje te zetten. Vaak vraag ik me af waar ik in vredesnaam aan begonnen ben. Dan kom ik er na 2 uur moeizaam Vietnamees praten achter dat ze al hebben gedaan wat ik wilde doen, of dat het helemaal niet kan. Ahh… Maargoed, kop op, het komt vast goed. En Hanoi is echt een mooie stad (foto’s), ik heb wel zin om daar een tijdje te wonen.

Gister heb ik even pannenkoeken gemaakt en eerder al stampot worteltjes geïntegreerd in de loempia’s, goed bezig dus :). Ow, en ik heb echt een megaspin hier in huis gespot, ineens werden de hondjes attent en er kroop een enorm grote spin naar beneden aan de andere kant van de kamer. Ik denk wel 25 cm doorsnede (inclusief poten). Het lijfje zo’n 5 cm diameter en de poten lang en behaard. Jakkes. Ik was blij dat de honden tussen mij en dat ding bleven en ik ben maar niet gaan kijken waar het ding gebleven was :S nadat ie achter een kast verdwenen was. Nou ja, grote spinnen bijten niet, toch????

Groetjes, Annette