woestijn

Hey Allen,

Het is even geleden, maar no worries! We overleven alle brekkies op de barbies en dat soort ongein en hebben het nog prima naar ons zin.

Ik kan natuurlijk opscheppen over hoe mooi het hier is, hoe geweldig Tasmanie met Cradle mountain en port Arthur was, de great ocean road, de Grampions, Flinders Rangers, prachtige Uluru, Mt Olga, Kings Canyon etc. allemaal was, maar daar zal ik je niet mee lastig vallen.

In plaats daarvan neem ik je aan het handje mee de woestijn in. Het is niet heel warm hoewel het midden op de dag is, dus trek een fleace trui en een lange broek aan. We staan in het rode zand. Het zijn geen zandduinen, maar overal om ons heen is het zand een beetje begroeid met hier en daar een struikje. Verderop is een koeienkraal, leeg nu, maar je kan je voorstellen hoe ze hier een paar keer per jaar met paarden de koeien opdrijven om ze te brandmerken. Het ruikt zo lekker hier. Het ruikt naar heet zand, het soort zand wat je ruikt na een middagje paardrijlesgeven in de buitenbak bij 30 graden. Je neusgaten vol met zand, je zweet ook bedekt met een laagje zand. Zo warm ruikt het zand, hoewel het dus helemaal niet warm is. Het begint zachtjes te regenen. In de woestijn, en wij zijn erbij! De eerste druppels verdwijnen snel, het droge zand kruipt in de druppels. Maar het blijft regenen en het zand wordt echt een beetje vochtig. De planten om ons heen zijn best groen, het heeft dus meer geregend afgelopen tijd.

Ik laat je hand los om een handjevol zand op te pakken. Ik laat het door mijn vingers heen stromen in de wind. Alleen de bovenste centimeter is nat, verder is het nog steeds droog rood zand. We kijken hoe het wegwaait in de wind. We gaan nog even op zoek naar een ringslang, of een stony lizard, maar het is hopeloos met dit weer, voor hun is het te koud. De woestijn om ons heen echter is prachtig. Allemaal interesante plantjes en bloemetjes.

Het is tijd om te gaan, ik draai me om en loop terug. Leuk dat je even mee was!

Groetjes,
Annette