Mai Cau

Guys oi,

Zo, dat vorige stukje klonk interessant hè, over het doen van een PhD. Nou, eigenlijk is het gewoon een kwestie van hard werken, veel te veel overuren maken en in het weekend gewoon vrolijk doorgaan (as some of you may know) ;).

Maargoed, wanneer mogelijk piep ik er natuurlijk even tussenuit en laat de vissen aan mijn hulpje over. Mijn meeste tripjes gaan naar Halong Bay, waar geklommen gaat worden, maar zo heel af en toe klim ik op Nemo (mijn motorbike) om een andere bestemming aan te doen. Bijvoorbeeld een weekendje tussen de heuvels/bergen met 4 meiden, met als eindbestemming een dorpje vlak bij Mai Cau, een stadje vlak bij de grens met Laos.

Na wat avontuurlijke ‘shortcuts’ (de zogenaamde longcuts) kwamen we in Mai Cau aan en reden nog wat door naar onze ‘homestay’. Een homestay is een door de regering goedgekeurde plaats om vreemden te laten overnachten en, zoals het woord al aangeeft, je slaapt bij de mensen in huis. Een vriend van ons had ons dit ‘adres’ (na huis X nog zo’n 10 km rechtdoor, dan rechts op een soort van hoofdweg, ongeveer 10 km weg volgen, dan linksaf naar het tweede dorpje Y) gegeven en tot onze verbazing vonden we het voor het donker was (misschien moet je in dit soort contreien rondtoeren om te begrijpen hoe onmogelijk dit eigenlijk is).

Deze omgeving wordt vooral bewoond door verschillende etnische minderheden. Bij welke we precies beland waren weet ik niet (met zowel onze als hun beperkte Vietnameze kennis werd communiceren niet makkelijker). Het hele dorpje, inclusief ‘onze’ homestay bestond uit huizen op palen. Zo’n huis bestaat gewoonlijk uit een grote kamer waar in geslapen en geleefd wordt, en een keuken waarin gekookt wordt. Wij sliepen gezellig in dezelfde kamer als ons gastgezin. Na een plons in de rivier, avondwandeling door de terras rijstvelden, een heerlijke maaltijd en een goed potje Ligretto was het tijd om de muggennetten op te hangen en lekker in te dommelen. De volgende ochtend na een ochtendwandeling door dezelfde rijstvelden tuften we weer rustig via interessante shortcuts terug naar Hanoi en m'n visjes.

Annette