Bordercrossing

Hallo,

Na Ankor Wat ben ik naar Phnom Penh gegaan om daar wat dagen rond te hangen en de Pol Pot elende van een paar jaar geleden in me op te nemen. Het is een belangrijk stukje van Cambodja en het was echt vreselijk. Verder is het een mooie stad (er ligt een meertje in die stad met wat guesthousen waar ik dus 's avonds in m'n hangmat de ondergaande zon kon bewonderen). Verder is het fijn overzichtelijk (in vergelijking met Bangkok) en de mensen rijden weer aan de rechterkant van de weg (de meeste tenminste). Het oversteken is wel levensgevaarlijk, maar ogen dicht en doorlopen werkt het best, meestal rijden ze wel om je heen.
Ik besloot om inplaats van meteen door naar Vientam te gaan, Laos ook nog even mee te pakken. Via heel wat slechte wegen kwamen we uiteindelijk in Strung Treng, vanwaaruit we (3 jongens die ik tegen was gekomen en ik) een boot naar de grens regelden. Het is geen officiele grensovergang, dus je komt een vissershutje tegen met een vlag ervoor, waar 2 chaggerijnige kerels tegen vergoeding wel een stempeltje wilden zetten. Aan de andere kant van de rivier (the mighty Mehkong wel te verstaan) bevond zich de Laos ambassade, die een dermate vergoeding vroeg dat we af begonnen te dingen. Ze werden boos en zeiden dat we dan maar terug moesten... toch maar betaald dus.
2 dagen later echter, terwijl ik op si phan don (de 4000 eilanden, in de mehkongrivier, don det om precies te zijn) lekker in mijn hangmatje voor m'n bungalowtje de ondergaande zon zat te bekijken kon ik nog niet weten dat ik de 2 douanemannen weer tegen zou komen...
De volgende dag ging ik namelijk de zeldzame zoetwaterdolfijnen (Irrawaddy dolfijnen) bekijken, die zich op de grens van Cambodja en Laos bevinden. Was echt leuk om die beesten te zien trouwens, hoewel ik aardig wat onbegrip had voor het feit dat de locals gewoon doorgaan met visnetten plaatsen. Als ze nou zouden begrijpen dat ze met toerisme veel meer zouden verdienen en gewoon stoppen met netten plaatsen en zo meer dolfijnen krijgen, zou hun leven en dat van de dolfijnen er waarschijnlijk een stuk rooskleuriger uitzien.
Op de weg terug zat onze chauffeur te zuipen met de douanemannetjes, en wij moesten erbij komen zitten. Nou is Laos bier echt superlekker, maar na een aantal adjes begonnen wij (6 meiden) het toch af te leggen tegen de politiemannen en onze chauffeur. Zij waren ook best zat en vonden dat we nog niet wegmochten en bleven maar ouhoeren. Weten we ook waar ons geld gebleven is... Uiteindelijk gingen we zat maar voldaan weer terug naar onze hangmatten. M'n geld weer terugverdiend en Laos mensen schijnen best ok te zijn en het leven niet te serieus op te vatten. Af en toe tenminste. Het lijkt me een interessant volkje om nog wat beter te leren kennen.

Inmiddels zit ik in Pakse, waar ik met een local bus naar toe ben gebracht. Die bus zat stampensvol met spullen, de mensen eroverheen en samen met de spullen op het dak (ik lag 3 uur lang met m'n hoofd bij rottende vissen tussen allemaal mensen gepakt en levende kippen in een mand bij m'n voeten... Leve de ns!).
Mijn conclusie: het is hier anders.

Groetjes Annette