Cantho

Hallo,

Na een verantwoord toeristisch dagje Saigon, waar ik bijna in slaap viel omdat m'n nachtbus om 5 uur 's morgens aankwam, heb ik mijn begeleider (TTDung) van het vliegveld gehaald en zijn we samen naar Cantho vertrokken. Daar aangekomen ging er eerst natuurlijk vanalles fout, maar uiteindelijk ben ik in een 3 persoons guesthouse terecht gekomen, die wel ok is. Ik kon ook een fiets lenen, kookspulletjes en een kookplaat, dus ik kan m'n êigen gang weer gaan, wat wel lekker is.

Na de stad wat verkend te hebben en wat relaxen ben ik zondag de rural area maar eens gaan verkennen. Op m'n fietsje langs een drijvende markt (een grote chaos van bootjes)over steeds kleiner wordende wêgen en uiteindelijk zandpaden. Gelukkig dat m'n kaart betrouwbaar was en m'n band niet lek ging, want anders was ik echt nooit meer terug gekomen.
Ik fietste lekker op m'n gemakje tussen de fruitplântages en rijstvelden, tot m'n neus ineens varkens localiseerde. Na alle verhalen van Dorieke over de varkens in Bangladesh besloot ik een kijkje te gaan nêmen. De hygiene regels van Nederland hebben ze hier natuurlijk niet, maar verder zaten ze (ik zag alleen gelten) in groepshuisvesting in een đichtheid vergelijkbaar met Nederland. De enige verschillen waren het vervoer (in grote manden werden ze naar bootjes gebracht en zo naar andere boeren vervoerd) en het altaartje in het hok :). Die mensen vonden mij erg interessant en hadden volgens mij nog nooit een fototoestel gezien, want ze wouden allemaal op de foto. En een lol dat ze hadden!
Na dit varkensuitstapje heb ik gegeten bij 2 oude vrou wtjes die geen woord êngels praatten. En ik had al ondekt dat als ik het in het Frans probeer en ze inderdaad Frans praten ik er netzoveel van begrijp als van Vietnamees, dús heb ik m'n Frans maar opgêgeven en ben maar in het Nederlands terug gaan praten. Dikke lol dus ;-).

Inmiddels ben ik weer terug in de beschaving en zit op de uni. Het gebou wtje is erg klein, maar wel ok. M'n begeleider is een soort van vispatholoog voor boeren, dus ik denk dat ik nog wel veel van haar kan leren over vispathologie en niet alleen maar macrofagen hoef te tellen. Er is hier ook een garnalenkerel die heel trots z'n pcr-apparaat liet zien. Erg grappig, als je bedenkt hoe het er in Nederland aan toe gaat. (Pcr is om DNA te bekijken).
We gaan nu bezig met ons onderzoeksprotocol naar de invloed van Vitamine C op de activiteit van macrofagen na triggering van een bepaalde bacterie geloof ik. Het is me nog niet helemaal đuidelijk, dus ik ben benieu wd.

Groetjes Annette