Eerste werkweek

Hallo Allemaal,

Tja, m'n eerste werkweeje zit er inmiddels op. Ik heb al wat vissen opengesneden dus ik ben helemaal gelukkig hier. De manier waarop ze met ziektes omgaan is een beetje anders... Het pathologielab heeft het schimmel centimeters dik op de muren zitten met airco en ventilatoren die er lekker tegenaan blazen. Vervolgens heeft iedereen een olielampje om z'n materiaal 'steriel' mee te maken (waar vervolgens de mieren overheen tikkertje spelen). Tja, wat zal ik zeggen. Aangezien ze best goeie dingen doen en ook echt dingen te weten komen zal het op de een of andere manier wel goedkomen blijkbaar, maar hoe?? Ze zijn zeker belangrijk voor de visteelt in de Mehkong, aangezien ze de visteelt goed in de gaten houden en veel boeren hier komen om vissen te laten onderzoeken en informatie te winnen.

Zaterdag ben ik naar een Tilapia-kwekerij geweest. Het was een kooisysteem in de Mehkong, met een hutje erboven op. Een Fransman (Olivier ;-)) was daar onderzoek aan het doen en heeft me alleens eens haarfijn uitgelegd. Echt heel interessant (en bovendien staat er een lekker briesje op het water waardoor de temperatuur ineens een stuk aangenamer wordt). Ik zal jullie niet vermoeien met alle detais over de vissen, terwijl het toch eigenlijk hoogst interessant is. Nouja, een beetje kan natuurlijk geen kwaad. Op dit moment is er sterfte van ongeveer 50 %. Dat ligt aan nogal wat factoren; voer, waterkwaliteit, de locatie (vlak bij Cantho, dus 2 keer per dag als het tij de verkeerde kant op staat stromen de afvalstromen van de stad lekker door de kooi heen), oogstmethode en noem maar op. Vietnamesen staan niet echt open voor veranderingen. Ze hebben het idee dat wat zij doen het beste is en eigenwijze westerlingen die proberen alles te veranderen moeten ze gewoon niet. Olivier heeft daar nogal wat problemen mee, want hij wil alleen maar helpen en weet gewoon zeker dat hij dat ook kan.

Verder heb ik de belangrijkste aankoop tot nu toe gedaan: een hangmat. Nu kan ik tijdens m'n siesta lekker in m'n hangmatje liggen!! Ze houden hier middagpause van 11.30 tot 13.30. Tot nu toe was ik bezig om m'n weg naar huis en weer terug te vinden, aangezien het hier een doolhof is, maar de route heb ik nu onder de knie, dus ik zal eens gaan kijken of mijn lichaam kan wennen aan een middagdutje. Misschien ben ik dan 's avonds wat productiever, want meestal lig ik om 8 uur al bijna te maffen.

Laatst kwam ik bij de groenteboer een Vietnamees meisje tegen die mij ging helpen (m'n Vietnamees is nog steeds even goed als m'n Russisch). Af en toe moet ik namelijk weer een nieuwe groente proberen en ik heb dan even hulp nodig hoe die klaar te maken. De groenteverkopende vrouwtjes praatten weer eens geen woordt engels. Ze zou 's avonds wel naar mijn huis komen om me te helpen, want ze woonde vlakbij. Inmiddels heeft ze me al een paar recepten toegespeeld, uitgelegd hoe mijn rijstpannetje werkt (ja, ik kan er niks aan doen, ik heb inderdaad een rijstpan en het is ook nog best makkelijk ook). En, wat is de wereld toch weer klein, haar man heeft 2 jaar in Groningen gestudeerd. Jaja. Dus ze kon ook al wat Nederlandse woordjes. Lachen. Zij is hier journaliste en vertaald wereldnieuws in het Engels naar Vietnamees. Laatst kwam ze langs had ze 36 uur achter elkaar gewerkt (behalve de siesta dan. Een echte workaholoci. Pfff.
Maar wel leuk om met haar te praten. Ze vertelde bijvoorbeeld dat je sinds kort (erg modern) mag samenwonen in de grote steden, maar op het platte land mag je nog niet eens hand in hand lopen als je nog niet getrouwd bent.

Goed, ik zal een eind maken aan mijn weekverslagje.

Groetjes Annette