Hen gap lai Nederland

Hoi Allemaal,

De alpen waren echt helemaal super. Ik zat in het Otztal en heb daar eerst een C1 cursus gedaan waarin we allemaal bergwandel dingen leerden waaronder ook het lopen over een gletsjer met stijgijzers en pikkel en alles wat ermee temaken heeft. We hebben ook een huttentrektocht over de gletsjers gemaakt en de Wildspitze beklommen. Na de cursus heb ik zelf nog een huttentrektochtje gemaakt en vervolgens nog een paar dagen gefietst en gemtbd. Heerlijk, de foto’s spreken voor zich denk ik.

Het was alleen een beetje jammer dat de terugreis 17 uur duurde, in Stutgard sloeg de bliksem in het station toen mijn trein er was, dus was het vanaf dat moment 1 grote chaos. Ik bedacht me dat Innsbruck-Wageningen ongeveer evenver duurde als Wageningen-Hanoi, maar dat was helaas niet zo. Toen ik namelijk een paar dagen later in Hong Kong stond met 1.5 uur overstaptijd bleek er net een typhoon aan te komen waardoor we 9 uur vertraging opliepen. Tja, met die storm buiten en regen is het ook geen optie om lekker de stad in te gaan, dus maar 9 uur vervelen op het vliegveld. Toen we weer een poging ondernamen bleek, na half op de opstijgbaan te staan dat er een mechanisch probleem was en we weer terug gingen. Volgende vertrek: over 6 uur, als er een ander vliegtuig was wat ons mee kon nemen. Volgens een barman achter wiens bar ik een relaxt slaaphoekje had gevonden was bij de vorige typhoon het vliegveld 48 uur vol geweest met gestrande mensen. Ze hebben daar niet voor niks een zacht vloerkleed blijkt…

Een Vietnamees uit het vliegtuig zei dat hij me wel een lift naar de stad kon geven vanaf het vliegveld (we kwamen om 3 uur ’s nachts aan) en me bij een hotel kon droppen. Het hotel waar hij naar toe ging vond hij niet zo geschikt, toen zei de vrouw die hem ophaalde dat ik wel bij hun kon slapen. Super natuurlijk, dus na een flinke wodkateug om 3.30 kon ik bij een Vietnamees gezin eindelijk de luiken sluiten.

In Hong Kong had ik me tijdens het wachten maar eens vermaakt met het zoeken naar een kamer in Hanoi op internet. Gevonden, gemaild (ik zat er toch wel even) en ik kon meteen de volgende dag (ondertussen dezelfde dag) langskomen. Er wonen wat Amerikanen, het huis is blauw en hoewel ik nu nog in een donker hok zit kom ik over een maand in de lichtste kamer, groter en met balkon. Toen ze zei dat ze klimt en gordel+klimschoenen mee had (ik ook) waren we helemaal blij. Ik kon meteen intrekken en het was niet zo ver van de Vietnamesen waar mijn spullen nog stonden. Snel geregeld dus. Mijn adres is nu:

House #57
Lane 210/41/11 Doi Can
Hanoi
Vietnam
tel: 0084-4-7236510

Het is wel een uurtje bussen naar m’n werk, maar ja, als ik buiten de spits ga valt het wel een ietsje mee. Als ik er genoeg van heb zoek ik wel weer wat anders.

Dus: so far, so good. Ff een beetje heimwee, maar dat hoort bij de eerste weken, k moet me er nog ff bij neerleggen dat ik nu hier woon en weer opnieuw kan beginnen met m'n leven inrichten. Komt goed :).

Groeten,
Annette

Voor de bezorgden onder u: ik zit op 1 minuutje lopen van het buitenlanderziekenhuis...