Werk

Hoi,

Tja, naast al dat geklim ben ik de laatste tijd vooral aan het werk. Ook wat weekendjes helaas, maarja, that's life of a researcher.
Ow, en ik ben ineens helemaal fan van karaoke. De eerste keer dat ik voor mijn gehele department moest zingen en iedereen me verwachtingsvol doodstil aankeek was 'My heart will go on' van Celine Dion mijn lot. En geloof me, daar is mijn geluidproducerend orgaan niet geschikt voor. Maar de muziek staat normaal zo hard dat je jezelf niet hoort, dus ik heb er zelf geen last van ;). Het wordt vooral leuk als je aan het zingen bent en iedereen staat op en begint fanatiek te dansen en mee te zingen. Geen idee waar het aan ligt, het kan onmogelijk mijn stem zijn.... Het rare van Vietnamesen is wel dat ze het erg serieus nemen en het is de bedoeling dat je mooi zingt. Tja...

Maargoed, werk dus. Ik kreeg opdracht van mijn lieve broertje (die overigens de wedstrijd 'stuur-Annette-wat-per-post' heeft gewonnen, sorrie Jaap en Wima :), nogsteeds niks) om eens wat over mijn werk hier te vertellen. Vooruit dan maar, inhoudelijk eerst een stukje. Het parasietje waar ik onderzoek aan doe heeft een levenscyclus waarbij het volwassen stadium in de mens en andere vertebraten voorkomt. De eitjes poepen we uit en komen in mijn geval met de mest in de visvijfer terecht (door regen oid). Daar worden de eitjes opgegeten door slakken, waaruit na een tijdje cercaria (een tussenstadium) zwemmen die zich innestelen in vissen. Als die vissen rauw gegeten worden verdwijnt het kapsel rond de parasiet door je maagzuur en wordt het parasietje volwassen. Momenteel heb ik hamsters, muizen, slakken en vissen. Alle zichtbare vormen van mijn parasietje heb ik al onder de microscoop aangeschouwd. Ik probeer van vissen het parasietje te isoleren, deze aan muizen en hamsters aan te bieden. Van deze diertjes de mest te verzamelen om aan slakken aan te bieden en ook het volwassen wormpje. De geinfecteerde slakken gaan we bij vissen zetten en dan hebben we de levenssyclus rond. Voorlopig hebben we echter nog geen positieve slakken en ook het infecteren van vissen met slakken uit het veld gaat nog niet echt soepeltjes. Maarja, hoe saai zou onderzoek zijn als het gewoon in een keer lukt...?
Verder is het wel leuk op mijn werk, ik heb een bureau ergens en ben verder veel aan het kliederen in het lab en af en toe aan het lobbien op een universiteit hier in Hanoi en een ziekenhuisje waar ze aan parasieten en malaria doen. Na het werk ga ik vaak nog even mee voetballen met de jongens (nee, ik blijf bij het 'shirt-aan' team horen) voor de lange terugrit naar Hanoi weer begint. Helaas zijn veel dingen in mijn onderzoek nog niet optimaal, maar zoals ik al zei, hoe saai zou onderzoek zijn...
Ik had 10 studenten die me wat hielpen (als we elkaar tenminste begrepen), maar die vertrekken morgen, waarna ik al het vervelende werk ook zelf zal moeten doen. Natuurlijk doe ik zoveel mogelijk alles zelf, maar (ik zal even een tipje van de sluier op lichten over hoe slecht ik eigenlijk ben, niet verder vertellen..) een ding heb ik echt een gruwelijke hekel aan en dat is dekglaasjes schoonmaken. Die dingen breken als je er alleen al naar kijkt, je moet ze zorgvuldig schoonmaken anders kun je er niet doorheenkijken, je moet ze een voor een te drogen leggen en na een tijdje omkeren. Het kost je klauwen vol met tijd. Bovendien heb ik geen idee hoeveel ik precies per uur verdien, maar het lijkt een stuk economischer om een doos vol dekglaasjes te kopen en alle gebruikte gewoon weg te mikken. Stel je voor dat je net 600 microscoopslides hebt bekeken en je moet al die dekglaasjes een voor een zorgvuldig schoonmaken en te drogen leggen (zucht, steun en klaag). Tot nu toe was mijn strategie om ze in een glas met schoonmaakmiddel te dumpen en ze te 'vergeten', maarja, als de studenten straks weg zijn...

Geen idee of er nog iets gaat lukken met mijn onderzoekjes, maarja, ik doe mijn best, dus daar zal het niet aan liggen. En zoals ik al zei, hoe saai.... Bovendien, meer dan ik nu doe kan ik niet doen volgens mij. Je hebt geen proefdierregels hier in Vietnam, dus ik heb mijn muizen ondertussen naar huis vervoerd zodat ik in het weekend niet naar het instituut hoef om ze eten te geven en mestmonsters af te nemen. Scheelt weer zo'n 6 uur reistijd (heen terug heen terug).

Alles onder controle ;).

Groetjes,
Annette