Klimweekendje Halong Bay

Hoi,

Tjee, ik ben nog maar 3 weken aan het werk hier, het lijkt al zoveel langer. Hoewel voor mijn onderzoek veel dingen langzaam, tijdrovend en frustrerend gaan begin ik een soort van engelengeduld en een soort uberfoute glimlach te ontwikkelen (zo’n glimlach van: ‘het is maar goed dat ik geen bijl in m’n handen heb, maargoed, ik zal m’n best doen niet te ontploffen en zelfs m’n mondhoeken wat op trekken’).

Ik heb wat klimmers ontmoet en samen met hun een geweldig weekend in Halong Bay geklommen. Heen met de bus, dan met de boot naar Cat Ba (een eiland) vandaar met een klein bootje naar een paar rotsen die we wilden uitproberen en van het bootje met de kano’s naar de rots en vandaar uit klimmen. En hou je het niet meer, dan val je gewoon in het water. Ideaal. ’s Avonds sliepen we op de boot om de volgende ochtend weer te klimmen tot we weer terug moesten. Tijdens het sterren kijken was ik, nog in bikini, in slaap gevallen op het bovendek en werd helaas niet wakker van een mooie zonsopgang, maar van een plotseling erg stevige regenbui. Bizar hoe snel je dan klaar wakker bent :). Om me heen waren nog wat mensen in slaap gevallen, dus snel naar beneden naar de hutten (die ook niet helemaal waterdicht bleken) om lekker verder te slapen. Ook heb ik ontdekt dat hoewel golven erg leuk zijn, het niet fijn is voor je maag om in kleermakerszit op een enorme deining te proberen een typisch Vietnamese rijstmaaltijd naar binnen te werken. Maargoed, alles is binnen gebleven bij iedereen tot onze stomme verbazing. Verder spreken de foto’s voor zich denk ik…! De combi van rotsen die superfijn klimmen, zeewater en kano bevalt goed… Het zou mooi zijn als we te paard naar Haiphong konden ipv met de bus, dan was dit voor mij toch het meest ideaal denkbare weekend. Hoe dan ook, je hoort mij niet klagen. En afgelopen dinsdag was een vrije dag (Ho Chi Minh verklaarde een tijd geleden de onafhankelijkheid op deze datum) en zijn we op een rots vlak bij Hanoi gaan klimmen. Zo relaxt om even lekker te sporten, voor alle spieren definitief zijn verdwenen :(.

Mensen die ooit wel eens in Hanoi zijn geweest weten waarschijnlijk precies wat ik bedoel als het om motorbikes gaat. Het is levensgevaarlijk, maar je moet eigenlijk wel eentje hebben, het is part of the deal. Samen met een huisgenootje heb ik een weekendje besteed aan een motorbike tocht rond Hanoi om wat pagoda’s te bekijken maar eigenlijk gewoon om de motorbike wat onder de knie te krijgen. Het gaat al aardig, dus ik denk dat ik er binnenkort maar eentje ga aanschaffen, maar of ik echt al klaar ben voor de spits… (zie foto).

Groetjes,
Annette